| | Türkce | ZonêMa/Kirmancki | | ıslak | hit [sıf.] (2) |
| ıslak, yaş, nemli | tênın [sıf.] (1) |
| ıslaklık, nem, rutubet | tên [e.] |
| ıslanıp, patlamaz hale gelmiş mermi veya tabanca | çunıt |
| ıslanmıyorsunuz | şıma uca nêbenê hiy |
| ıslanmak | hi biyayene |
| ısmarlamak | wesenayene (wesnen-, wesena-, -wesen- ) [f.] |
| ıspanak | ıspanax [Far. → Orta Far.] [bot.] |
| ısrar | ısrar |
| ıssız | kes-kus |
Şıh Hasan (Şeyh Hasan). Şıh Ahmet Dede’nin soyundan. Malatya’dan göç eder, ilkin Nazımiye yakınlarındaki Duzgın Baba Dağı eteğindeki Khalmem Köyü’ne yerleşir, sonra Ovacığa yerleşir. İki oğlundan birisinin adı Seyit Ali, diğerinin ise Hasan’dır. Seyit Ali soyundan gelenler Seydan, Hasan’ın soyundan gelenler ise Şıh Hasan boyudur.
Seyit/Seydan’lı:
- Khalu (Kalan): Keçelan, Baliyan, Birmu (Birman), Abasan (Aşağı)
- Kewu (Kev): Aslan Uşağı, Beyt Uşağı, Maksut Uşağı
- Qozu (Koçan): Koç Uşağı, Şam Uşağı
Şıh Hasan'lı:
- Abasan (Yukarı)
- Ferhatan
- Karaballı
- Kırğan | Şıhsan (Şexsen) [tar.] |
| Şıh Hasan'lı (Şeyh Hasan'lı) | Şıhsanu (Şexsenu) |
| Şahmaran (Şahmeran), Farsça şâh (şah) ve mârân (yılanlar) sözcüğünden, yılan gövdeli kadın. Anadolu, Iran, Irak, Kürt, DEZD mitolojisinden akıllı ve iyicil olarak tanımlanan, bellerinden aşağısı yılan, üstü ise insan şeklindeki Maran adı verilen, doğaüstü yaratıkların başında bulunan, hiç yaşlanmayan, ölünce ruhunun kızına geçtiğine inanılan varlık. Şahmaran'la tanışan ilk insanın ismi bazı kaynaklarda Belkıya, Camşab, Camasb, Cemşid olarak geçiyor. | Şahê Moru (Sahê Moru) [d.] [mit.] |
| Şahmaran ziyareti, Dersim, ziyaretgâh, kayaları öperek niyaz edilir | Kêmerê Saê Moru |
| Şair Hesê Fate (Hasan Arslan), Alan aşiretinin ileri gelenlerinden. Sey Qaji’ye kaynak ve konu olan şair ve cemaat adamı. | Hesê Fate (Khêki) [e.] [tar.] |
| Şair. Sey Qaji’nin manilerine kendisi konu olmuş ve onun manilerinin aktarıcısı. Kendisi de Sey Qaji üzerine maniler okumuş. At sırtında aşiret davetlerine gidip ağıtlar okuyan kadın şair. | Wakıle (1895-1980) [d.] [tar.] |
| Şair. Sey Qaji’nin yeğeni ve çırağı. Sey Qaji’nin kılamlarını gelecek kuşağa taşıyan kişi. | İsmailê İmami [e.] [tar.] |
| Şengül dağı. Erzıncan-Pülümür sınırının, Balaban Deresi, Sansa boğazı mevkiinde, yüksekçe bir dağ ve ziyaret | Sengule [din.] |
| Şerafettin dağlarında bir bölge | Çepanıke |
| Şermin, utangaç, mahcup, bir kız ismi | Şermine [d.] [Far.] |
| Şeyh Hasan Uşağı | Ewladê Şıhsani (Şexseni) |
| Şili | Şili [coğ.] |
| Şili Pesosu | Pesoyê Şili |
| Şirin, tatlı, sevimli, cana yakın, bir kız ismi | şirine [d.] [Far.] |
| şıkırdamak | şiqayene (şiqen-, şiqa-, -şiq- ) [f.] |
| şımarık | şerrud (serrud) [sıf.] |
| şımarık 1) şımarmış, şımartılmış (kimse) 2) şımarmış bir biçimde | xo sera şiyaye [sıf. → 1] |
| şımarmak | xo sera şiyene |
| şımartmak, yüz vermek | ru dayene |
| şıpırdıyor, damlayarak akıyor | şırpeno (şirpeno) |
|
|
