| ZonêMa/Kirmancki | Türkce | Deutsch | English |
| qıne dayene | göt vermek | | |
| qıne eştene | kıç atmak | | |
| qıne serçi | kıç üstü | | |
| qıneste (qeneste) [e.] [anat.] (1) | kalça | Hüfte, Becken | hip |
| qır biyene | kırılmak | | |
| qır keno | katlediyor | | |
| qır kerdene | katletmek | | |
| qır [e.] | step, bozkır, otsuz alan, çorak toprak | Steppe | steppe |
| Qırğızıstan [e.] [coğ.] | Kırgızistan | Kirgisistan | Kyrgyzstan |
| qırıke (bakurık) [e.] [anat.] [zool.] | kursak, boğaz | | |
| qırım | kırım | | |
| qırş (qırşık, qışık) | kırıntı, odundan çıkan kıymık | | |
| qırşê noni (2) | ekmek kırıntısı | | |
| qırawate [d.] [Fr. → Hırv.] | kravat | Krawatte | tie, necktie |
| qırayış | bağırtı | | |
| qırayıs | meleme | | |
| qırayene fitene | bağırtmak | | |
| qırbane (qurbane) [Ar.] | kurban (kurban duası eşliğinde, şafağın sökülüşünde yönünü güneşe çevirerek kurban kesilir) | Opfertier, Todesopfer | victim, sacrificial animal, animal to be immolated, death, casualty, fatality |
| qırbane biyayene | kurban olmak | | |
| qırbane kerdene | kurban etmek, kurban kesmek | | |
| qırbano nımıte (qurbano nımıte) | musahip kurbanına verilen ad, musahip tutulurken kesilen kurban | | |
| qırbanê Usêni (qırbano tam, qurbano tam) [din.] | Hz. Hüseyin’e adanan adak kurbanı. Bu kurban kesildikten sonra tüm olarak pişirildiği için buna “qurbano tam” da denir. Mümkünse yaşlı bir pir tarafından pişirilip kemikleri kırılmadan sofraya getirilir. Yine kemikler kırılmadan et parçalanarak sofrada dağıtılır. | | |
| qırenê | meliyorlar | | |
| qırfiyayene (qırfin-, qırfiya-, -qırfi- ) [f.] | kopmak | | |
| qırfnayene (qırfnen-, qırfna-, -qırfn- ), qerifnayene | 1) koparmak 2) ürün toplamak (üzüm) | | |
| qırme | kırma | | |
| qırmoçık (qermeçık, qırmıç) [f.] | 1) buruşuk 2) kırışık, kırışmış olan | | |
| qırmoçıkın (qermeçıkın, qırmıçkın) [sıf.] | buruşuklu (buruşuk olan) | verknittert, zerknautscht, verrunzelt, schrumpelig | wrinkled, crushed, crumpled, creasy |
| qırmoçıkiyayene (qırmoçıkin-, qırmoçıkiya-, -qırmoçıkiy- ), qırmıçıkiyayene [f.] | 1) kırışmak 2) buruşmak | | |
| qırmoçıkiye (qermeçıkiye, qırmıçıkiye) | 1) kırışıklık 2) buruşukluk (buruşuk olma durumu, ciltte oluşmuş kırışık) | | |
